jak się bawić z dzieckiem autystycznym

Jak rozmawiać z dzieckiem o autyzmie jego rodzeństwa. Życie z osobą cierpiąca na zaburzenie ze spektrum autyzmu wpływa nie tylko na sytuację jego rodziców, ale również całej rodziny. Dostosowanie trybu życia do potrzeb osób ze spektrum - ich rytuałów, zajęć dodatkowych, czy nietypowych zachowań, wymaga dużej ilości energii Ciekawski maluch musi wszystkiego dotknąć, spróbować i powąchać. To doskonały czas na zabawy z dzieckiem. Zwłaszcza, że w ten właśnie sposób maluch się uczy. Sprawdź, jak możesz bawić się razem z nim, by zdobywało coraz więcej nowych umiejętności. Przed wyjazdem przygotujmy zestaw kredek, kartki lub cały zeszyt oraz podkładkę, która przyda się w samochodzie podczas rysowania. Możemy też poprosić malucha, aby narysował nam np Jak sprawić, aby ta zabawa była jeszcze weselsza? Będziesz potrzebować: ulubionych zabawek, grzechotek i kilka pudełek. Wystarczy, że posadzisz dziecko w krzesełku lub zostanie na rękach taty. Pokaż mu jego ulubioną zabawkę i schowaj ją do jednego z pudełek poukładanych obok siebie. Następnie zapytaj go, gdzie skryła się zabawka. Czytaj dalszą część tego wpisu ». Na stronie znajdziecie Państwo informacje na temat postępowania wobec autyzmu. Autyzm to w dobie współczesności bardzo trudny przypadek. Dziecko autystyczne to problem dla rodzica. Oferujemy porady dla rodziców dzieci autystycznych. Er Sucht Sie Frankfurt Am Main. fot. Fotolia Co robić, gdy podejrzewa się autyzm u dziecka? Badacze autyzmu zgadzają się jednomyślnie, że interwencja powinna zacząć się jak najwcześniej. Jaką formę powinna przyjąć? Podstawowym założeniem jest stwierdzenie, że interwencja powinna być tak zaprojektowana, by dostosować ją do dziecka, a nie zmuszać do określonego specyficznego modelu. Rdzeniem behawioralnego podejścia do interwencji jest analiza zachowań. Trening ten oparty jest często na nagradzaniu dzieci za zrealizowanie pewnych celów w klasycznej terapii. Chcesz pewnego zachowania, więc dajesz dziecku parę szans, aż samodzielnie wykona je prawidłowo w minimum. Formy terapii obejmują dyskretną próbę treningu, w którym zadania są podzielone na najmniejsze części. Są to: nauczanie indywidualne, analiza ustnego zachowania, które skupia się na języku i jest podstawą dalszej nauki, osiowa odpowiedź trenująca, która koncentruje się na zachowaniach według pewnego klucza (motywacja, samozapoczątkowanie i reakcja). Zobacz także: Jak rozpoznać autyzm u niemowlęcia? Na czym polega podejście rozwojowe i behawioralne do autyzmu? Podejście rozwojowe we wczesnej interwencji oparte jest na stadium rozwojowym dziecka. Uwydatnia społeczne stosunki oraz pomaga dzieciom uczyć się i działać w normalnym środowisku. Jeden z takich programów nazywa się Floortime. Zgodnie z nim rodzice albo inny opiekun, bawiąc się z dzieckiem, w naturalny sposób dostarczają mu modeli, a także chwaląc jego pomoc w zabawie i oddziałując wzajemnie przez właściwą komunikację. Różne aspekty obu podejść – behawioralnych i rozwojowych – mogą być połączone ze sobą nawzajem lub z mową, a także z zawodowymi, fizycznymi i społecznymi terapiami rozwoju. Również komponent genetyczny ma swój silny udział. Samo posiadanie takich genów jeszcze nie wpływa na to, że dziecko będzie autystyczne, ale interakcje między genami a środowiskiem naturalnym mogą stanowić czynnik zmieniający geny albo włączający pewne geny i prawdopodobnie przyczynić się do choroby. Dzieci z autyzmem bardzo się różnią między sobą pod względem reakcji na środowisko szkolne, co oznacza, że nauczyciel musi się wykazać elastycznością w podejściu do takich uczniów. Nauczanie dzieci ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi wymaga stosowania specjalnych metod. Fragment pochodzi z książki "Dziecko autystyczne" autorstwa Beaty Zawiślak (Impuls 2015). Publikacja za zgodą wydawcy. Zobacz także: Czy szczepienia wywołują autyzm? Autyzm jest zaburzeniem, które dotyka 1 na 100 dzieci. Dzięki wykorzystaniu stymulujących narzędzi i działań można jednak sprzyjać integracji społecznej i rozwojowi emocjonalnemu zaburzeń autystycznych jest dysfunkcją neurobiologiczną o wyraźnej podstawie genetycznej oraz przewlekłym charakterze, która wpływa na konfigurację układu nerwowego i funkcję mózgu. Czy wiesz, jak należy postępować w stosunku do dzieci z autyzmem aby je odpowiednio motywować?Specyficzne objawy u dzieci z autyzmem są związane z trudnościami w interakcji społecznej i komunikacji. Dzieci autystyczne wykazują także brak elastyczności w rozumowaniu oraz ograniczenie zainteresowań i wynikające ze spektrum zaburzeń autystycznych mogą być zupełnie rożne u każdej osoby dotkniętej tym zespołem neuropsychiatrycznym. Dlatego istnieją różne kategorie diagnostyczne autyzmu w zależności od stopnia nasilenia i formy pojawienia się ciekawe, choć nie jest uleczalny, autyzm poddaje się różnym formom terapii (zwłaszcza oddziaływaniom behawioralnym, edukacyjnym), które mogą istotnie poprawić funkcjonowanie chorych. W dalszej części artykułu zaprezentujemy serię ćwiczeń lub działań, które sprzyjają stymulacji zdolności poznawczych u dzieci z dla dzieci z autyzmem1. Zajęcia z liczbamiZainteresowania dzieci z autyzmem są zwykle ograniczone, jednak wiele z nich szczególnie pociągają liczby. Ze względu na wiek zwykle nie są w stanie zrozumieć uzasadnienia obliczeń, ale zazwyczaj lubią się bawić używając jednocześnie tej samej ilości różnym rodzajom gier możemy spróbować zwiększyć zainteresowania i interakcje społeczne u dzieci z na ogół przejawiają olbrzymią fascynację efektownymi przedmiotami. Wykorzystując ten fakt, możesz użyć szczególnie atrakcyjnych zabawek, aby wzbudzić zainteresowanie liczbami. Na przykład możesz pokazać dziecku tworzenie baniek mydlanych i zachęcić do ich także wciągnąć je w zadania klasyfikacyjne według różnych kształtów lub kolorów, aby dzieci ustanawiały kategorie i wymieniały należące do nich przedmioty. W tym celu możesz użyć do zabawy dużych klocków LEGO, obrazków, małych pluszaków lub rodzaj zajęć poszerza zainteresowania dzieci i sprzyja interakcjom z innymi ludźmi z ich Muzykoterapia dla dzieci z autyzmemMuzykoterapia to dyscyplina, która może sprzyjać rozwojowi ludzkich zachowań. Ekspresja muzyczna działa na poziomie niewerbalnym i promuje alternatywne kanały komunikacji. Ta forma ekspresji jest szczególnie przydatna u dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych, u których funkcje ekspresyjne są utrudnione lub muzyczne obejmują umiejętności poznawcze i społeczne, które mogą być przydatne u dzieci z te koncentrują się na wspieraniu rozwoju emocjonalnego i indywidualnej ekspresji. W ramach taki zabaw, na początku dziecko może rozpoznawać dźwięki swojego ciała, takie jak śmiech, oklaski lub ziewanie. Rozpoznanie jest pierwszym krokiem do kontroli odruchów. Usiądź więc przy dziecku i powtarzaj z nim gesty, które powodują dźwięk, wskazując nazwę czynności i ciekawą czynnością jest zabawa, w której dziecko uczy się z tobą krótkiej i powtarzalnej piosenki. W trakcie śpiewanych sekwencji włącza się również powtarzanie gestów ciała. Zajęcie to ma na celu zainteresowanie dziecka wyzwaniem związanym z nauką piosenki w taki sposób, aby czerpało radość z tego Zabawy naśladująceOdtworzenie lub naśladowanie określonego zachowania może pozwolić dziecku lepiej zrozumieć otaczający go świat i rozwinąć umiejętności społeczne. Ważne jest, aby działaniom towarzyszyło zawsze pozytywne wzmocnienie. Dlatego musimy być cierpliwi i nie spodziewać się, że dziecko od początku to i powtarzając otaczający je świat dzieci zaczynają go zabawą naśladującą może być wykonywanie codziennych gestów, takich jak czesanie włosów, mycie zębów, jedzenie. Wykonując te codzienne czynności zachęć dziecko, żeby Cię naśladowało. Można także rysować zwierzęta i uczyć dzieci naśladowania dźwięków, które wydają. Potem możesz mu pokazać jeden z wykonanych obrazków, a dziecko będzie musiało odtworzyć dźwięki i ruchy zajęcie obejmujące jakiś rodzaj powtórzenia ma ogromne znaczenie. Możesz wymyślać ćwiczenia, opierając się na tym, co przyciąga uwagę dziecka, aby były dla niego bardziej Ćwiczenia fizyczne dla dzieci z autyzmemAktywność fizyczna sprzyja umiejętnościom psychomotorycznym i relacji dziecka ze środowiskiem. Najlepiej, jeśli są wykonywane na świeżym powietrzu i w obecności innych dzieci. Jednak jeśli nie jest to możliwe, również w domu możesz przygotować tor przeszkód z miękkimi zabawkami, który nie stworzy zagrożenia dla też urządzić poszukiwanie skarbów, które obejmie bieganie, skakanie, kucanie lub czołganie fizyczne rozwijają zdolności motoryczne i sprawność jest, aby zajęcia przyciągały uwagę dziecka z autyzmem, dzięki czemu nie straci szybko zainteresowania. Dlatego musisz zawsze dostosowywać zabawy do jego upodobań i potrzeb. Bo przecież to Ty najlepiej znasz swoje dziecko. Pomóż mu opierając się na tej wiedzy i może Cię zainteresować ... Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieliOpublikowano: 15 listopada 2019 roku. „Pracą dziecka jest zabawa. Dzieci uczą się poprzez wszystko, co robią” Carolyn Hooper Rola zabawy w rozwoju dziecka jest nieoceniona. Zabawa jest bowiem żywiołem dziecka i ulubioną formą spędzania czasu. To najskuteczniejszy sposób rozwijania własnej aktywności, wzbogacania dziecięcej wyobraźni oraz nabywania i doskonalenia wielu nowych umiejętności. Podczas zabawy dzieci uczą się reguł społecznych, tak ważnych dla przyszłego funkcjonowania pośród ludzi. Brak zabawy lub jej specyficzny charakter jest jednym z charakterystycznych objawów autyzmu. Autyści nie potrafią bawić się tak, jak rówieśnicy. Ich zabawa jest schematyczna, oparta na znanym scenariuszu i zazwyczaj odbywa się w samotności. Nie ma w niej udawania i wykorzystania symboli. Dzieci te nie są zainteresowane działaniami, w których trzeba kogoś naśladować, np. w piosenkach z pokazywaniem, gdyż tego nie potrafią. Zdolność do naśladowania jest natomiast niezwykle istotna w codziennym funkcjonowaniu. Dzięki niej dziecko nabywa nowe doświadczenia, a także uczy się mówić. Niezwykle ważne więc jest, aby rozwijać u dzieci z autyzmem zdolność do zabawy i uczyć je tego, jak się bawić. Zasady treningu zabawy: Przygotowanie otoczenia – dziecko z autyzmem ma trudności z wyodrębnieniem istotnych elementów z otoczenia, często jego uwagę przyciągają wyraźne barwy, faktury lub dźwięki przedmiotów. Przygotowując się do treningu zabawy, przedmioty należy uporządkować, a potrzebne do danej zabawy akcesoria umieścić w jednym pudełku lub worku. Zwróćmy również uwagę na ograniczoną liczbę używanych w danej zabawie przestrzeni do zabawy – porządkując pokój dziecka (dzieląc zabawki według rodzaju i umieszczając je we właściwych pojemnikach) zmniejszymy ryzyko rozproszenia jego uwagi, a zwiększymy szanse na zwrócenie jej na proponowaną zabawę. W pomieszczeniu wolnym od zakłócających bodźców (np. włączony telewizor, radio), siadamy z dzieckiem, pokazując mu pudełko z przedmiotami. Zawsze należy pamiętać, aby wykorzystać ten moment na ukierunkowanie uwagi dziecka na siebie i prezentowane zabawki. Pokazujemy i nazywamy: „Zobacz, co mam?”, „Popatrz na mnie, pokażę ci, co będziemy robić”Zachowanie dorosłego – aby nauczyć dziecko z autyzmem zabawy, trzeba wykazać się cierpliwością i elastycznością. To, że dziecko podczas pierwszej próby zabawy nie chce jej podjąć lub bawi się bardzo krótko, nie oznacza, że nie polubi danej zabawy lub, że nie jest ona dla niego odpowiednia. Warto wrócić do niej następnego dnia – po kilku lub kilkunastu próbach może okazać się, że dziecko chętnie bierze w niej udział. Sesje treningu zabawy powinny być krótkie, ale regularne. Wiele zabaw dorosłego z małym dzieckiem opiera się na zaskoczeniu – podczas powtarzania znanego dziecku schematu nagle coś się zmienia i dzieje się coś nieprzewidzianego. Warto ten element zaciekawienia wykorzystać w zabawie z dzieckiem z autyzmem i tak kształtować jej przebieg, aby budować atmosferę zaciekawienia i oczekiwania. Jednym ze sposobów wywołania aktywności i zaangażowania dziecka jest przerywanie ulubionej zabawy (jak gdyby zawieszanie jej na chwilę) i kontynuowanie jej po jego reakcji będącej zachętą do dalszego działania. Każde dziecko ma swoje ulubione zabawy – czasem jest to podrzucanie, turlanie, kiedy indziej puszczanie mydlanych baniek albo budowanie i burzenie wieży z klocków. Wiele dzieci lubi też różne układanki i klocki, a także oglądanie książeczek. Jeśli początkowo nie udaje się znaleźć takich zabaw, w które dziecko będzie chciało się włączyć, można zacząć od przyłączenia się do jego stereotypowej aktywności (naśladując ją). Po pewnym czasie proponujemy dziecku niewielką zmianę – być może uda się wywołać zainteresowanie dziecka. Szukając pomysłu, jak je zaangażować w interakcję, warto uważnie obserwować jego zachowanie i w nim znaleźć podpowiedź dotyczącą tego, co dziecko chętnie robi. Współdziałaniu ze strony dziecka sprzyja przestrzeganie zasady niezmieniania tematu zabawy tak długo, jak długo dziecko jest w nią zaangażowane. Dla większości dzieci fascynujące i atrakcyjne są zabawki dostarczające wrażeń sensorycznych: dzwoniące, grzechoczące i świecące. Można je z powodzeniem wykorzystać, pamiętając jednak o tym, żeby nie obciążać dziecka nadmiarem stymulacji, a także aby podczas tej zabawy angażować je w interakcję. Warto uczyć dziecko zmiany kolejności w zabawie, ponieważ umiejętność ta jest potrzebna w wielu grach i innych sytuacjach społecznych. Rozwijaniu tej umiejętności pomaga na przykład karmienie się nawzajem, służą temu także proste gry wymagające naprzemiennego udziału – od turlania do siebie piłki po rozmaite gry planszowe lub układanie na zmianę puzzli, które dziecko dobrze zna. Podczas zabawy możemy też uczyć naśladowania. Siadamy z dzieckiem na podłodze z dwoma takimi samymi zestawami zabawek (np. filiżanką, imbrykiem i lalką), skupiamy na sobie uwagę dziecka i pokazujemy, co można zrobić z zabawkami. Następnie prosimy dziecko, aby zrobiło to samo (w tym czasie można także powoli pokazywać, jak nalewać na niby herbatę do filiżanki, a następnie poić lalkę). Taki sposób pracy z dzieckiem jest bardziej efektywny niż tylko pokazanie mu zabawy. Ważny jest nawet najmniejszy postęp dokonany przez dziecko. Sukcesem będzie na przykład, jeśli zacznie ono obserwować aktywność partnera, nawet gdy nie będzie jej początkowo naśladowało. Psychologia posiłkuje się pewnym podziałem zabaw, które można zaobserwować w relacjach z dziećmi. Są one zależne od wieku i społecznych predyspozycji. Warto o tym pamiętać planując swoją pracę z dziećmi, również tymi ze spektrum autyzmu. Zabawa samotna – to najprostsza forma zabawy, charakterystyczna dla wieku niemowlęcego i poniemowlęcego, dzięki której dziecko poznaje świat wokół siebie. Każda rzecz w otoczeniu dziecka jest dla niego nowa i dostarcza mu tak wiele bodźców, że nie szuka ich wśród rówieśników, interesuje się tylko sobą. Zabawa równoległa – maluch nie wchodzi jeszcze zbytnio w relacje z innymi dziećmi. Bawią się one obok siebie bacznie się jednak obserwując. Na początku wieku przedszkolnego (2,5 r. ż. – 3,5 r. ż.) dzieci nie potrafią jeszcze ze sobą współpracować, ale bardzo chętnie naśladują się nawzajem. Lubią swoje towarzystwo i z fascynacją uczą się nowych rzeczy od innych. Wtedy właśnie możemy zauważyć dwulatka, który powtarza to, co robi starszy brat i chodzi za nim krok w krok. Zabawa wspólna – pojawia się wówczas, kiedy dzieci bawią się w tym samym czasie tymi samymi zabawkami. Tu zaczyna się współpraca i współdziałanie oraz wspaniała nauka komunikacji i dzielenia się. Zabawa zespołowa – to najwyższa forma dziecięcych zabaw (przypada ona na 5, 6 r. ż.). Tu widać współdziałanie, przestrzeganie zasad zabawy i pracę w zespole. Dzieci potrafią podzielić się na grupy, trzymać się reguł, a w przypadku jakiegoś konfliktu potrafią tak przekształcić zabawę, aby nadal się w nią bawić. Na tym etapie obserwujemy wspaniałe myślenie młodych ludzi. Podczas uczenia zabawy, grupa rówieśników odgrywa ważną rolę. Nawet prosta zabawa w grupie dwuosobowej uczy współpracy i czekania na swoją kolej. Jakie zabawy wybierać dla dzieci z autyzmem? Zabawy jasne i proste, mające początek i koniecUkładanki, wieże z klocków, puzzleZabawy z użyciem lalek, zwierzątProste gry planszowe (typu: chińczyk, wyścig, grzybobranie)Zabawy grupowe, np. stary niedźwiedź, pająk. Podstawowe zasady postępowania wobec dzieci z autyzmem: Zachęcaj dziecko do kontaktu wzrokowego, dopiero potem kieruj informację lub poleceniePolecenia formułuj prosto i pozytywnieWymagaj tylko tego, co dziecko potrafi i jest w stanie zrobić, odpowiednio do normy rozwojowejUcząc dziecko, podawaj konkretne przykładyObserwuj zachowanie dziecka – odczytuj jego potrzeby z mowy ciałaCzęsto wzmacniaj pozytywnie – chwal i nagradzajNowych zachowań ucz metodą „małych kroków”Generalizuj – ćwicz umiejętności w różnych sytuacjach, z użyciem innych przedmiotów i z pomocą/za pośrednictwem innych osób. Nauka zabawy daje dziecku z autyzmem szansę na stymulującą aktywność wspierającą terapię. Przygotowuje je do samodzielnego spędzania czasu wolnego, tak aby jego własna zabawa służyła jego rozwojowi. Jest również alternatywą do biernego patrzenia w monitor telewizora, tabletu czy telefonu. Stwarza możliwość nawiązania bliższych relacji z autystycznym dzieckiem. Źródła: Pisula Ewa, Autyzm – przyczyny, symptomy, terapiaSabik Magdalena, Szczypczyk Anna, Zabawy dla dzieci z autyzmem – publikacja zawiera zestaw ciekawych zabaw terapeutycznych dla dzieci z autyzmem Autor: Dorota Majcher – pedagog specjalny, terapeuta pedagogiczny Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Rodzice dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu coraz częściej poszukują alternatywnych rozwiązań dla placów zabaw. Ich pociechy potrzebują miejsca, w którym będą mogły świetnie się bawić, a równocześnie rozwijać motorykę małą i dużą, budować pewność siebie oraz doświadczać stymulacji sensorycznej dzięki bezpiecznemu i specjalnie dostosowanemu do tych celów sprzętowi. Niestety, takich miejsc w przestrzeni publicznej jest jak na lekarstwo. Niekiedy powstają inicjatywy obywatelskie, które mają na celu stworzenie bezpiecznego miejsca rekreacji dla dzieci ze wspomnianymi zaburzeniami, jednak nie zawsze udaje się pozyskać środki na realizację tych przedsięwzięć. Plac zabaw dla dzieci autystycznych to widok stosunkowo rzadki, a tymczasem najmłodszych z tego rodzaju diagnozą wciąż przybywa. Rodzice mają jednak możliwość zaprojektowania prywatnego miejsca rekreacji i rehabilitacji we własnym ogrodzie. Jakiego rodzaju przyrządy będą odpowiednie? Na rynku dostępnych jest wiele specjalistycznych elementów takiego placu zabaw. Wybór będzie zależny od wieku dziecka oraz jego indywidualnych potrzeb i możliwości. Przykładowo, dużą popularnością cieszą się drewniane labirynty, które pomagają kształtować zmysł przestrzeni, równowagi, a ich faktura zapewnia doznania dotykowe. Innym przykładem jest ścianka wspinaczkowa dla dzieci, która dodatkowo pomoże przełamać naszym pociechom poczucie niepewności i lęku. Tego rodzaju komponenty są świetnym rozwiązaniem dla maluchów doświadczających zarówno problemów sensomotorycznych, jak i adaptacyjnych. Czy kiedykolwiek czułeś się nieswojo wokół dziecka z autyzmem, nie wiedząc, co powiedzieć lub zrobić? A może masz wnuka, sąsiada lub znajomego z autyzmem i nie wiem, jak do nich dotrzeć? Oto kilka pomysłów na dziecko z autyzmem zauważyć cię i mam nadzieję, że interakcje z tobą. Instrukcje 1 Poznaj interes dziecka. Poprosić rodzica lub opiekuna, co dziecko lubi, jak jego ulubionych zabawek, książek i filmów. Zapytaj dozorcę, czy są jakieś rzeczy, które naprawdę ustawić dziecko "OFF" w furia lub wycofania. Gdy wiesz, trochę więcej o dziecku, jest bardziej gotowa do podłączenia. 2. Za każdym razem można zobaczyć dziecko z autyzmem, zawsze uznają ją po imieniu. To pomaga jej ustalić, czego się spodziewać, kiedy widzi. Wiele dzieci z autyzmem są w stanie dać "piątkę" ręki klapsa przy czym nie jest zbyt przytłaczająca. Jeśli dziecko nie ma problemów z przytulania lub czuciowych dotykając, można ją przyjąć lub dać jej miłości squeeze jako pozdrowienie. Cokolwiek wybierzesz, być spójne, gdy witają dziecko. 3 Zejdź na poziomie dziecka. Nie możesz uzyskać kontakt wzrokowy, ale dziecko z autyzmem będzie bardziej świadomy ciebie, jeśli grasz na podłodze z nim. Jeśli jest on toczenia się na kocu, toczyć z nim. Jeśli dziecko skacze w górę iw dół, przejść z nim. Stopniowo, dziecko może zacząć zauważyć. 4 Wejdź do świata dziecka. Cokolwiek dziecko bawi się lub robi, zbudować na nim się z nią bawić. Rozwiń na to, co ona robi. Na przykład, jeśli dziecko z autyzmem gra pociągów, zapytać ją, czy pociąg jedzie w górę lub w dół. Następnie, jeśli dziecko pozwala, pomóc jej budować tory większe lub szersze, dopóki nie zacznie współpracować z Tobą w grze. Zaangażuj się z tym, co ona robi. 5 Pokaż dziecku z autyzmem nowe sposoby gry, kiedy już zdobyć jego uwagę. Jeśli lubi kręci się w kółko, można nauczyć go gry w "pierścień wokół Rosie". Jeśli lubi swing, można odtwarzać interaktywne gry, które wymagają poruszające się tam iz powrotem, jak "London Bridge is falling down" lub kołysanie go z bronią innej dorosłej. Wskazówki: Zawsze, gdy mówimy do dziecka z autyzmem, uprościć mowy bitowej. Trzymaj kierunki krótkie i jasne. Daj pojedyncze polecenia lub żądania, a następnie poczekać, aby zobaczyć, jak dziecko zareaguje. Każde dziecko z autyzmem jest inny, więc trochę czasu, aby poznać wyjątkowe zainteresowania i antypatie każdego dziecka. Szybciej ustalić procedurę, co dziecko może spodziewać się z wami, tym mniej lęku dziecko będzie czuć się wokół ciebie. Nie przytłaczają dziecko. Wiele dzieci z autyzmem mają duże problemy sensoryczne. Bądź wrażliwy na to przy wyborze zabawek i innych rzeczy do zabawy.

jak się bawić z dzieckiem autystycznym